کارلوس کی روش بماند یا برود؟ - وبلاگ من

به گزارش وبلاگ من، قرارداد کارلوس کی روش، سرمربی پرتغالی تیم ملی فوتبال ایران، با فدراسیون به سرانجام رسیده است. حداقل این موضوعی است که می گردد با استناد به صحبت های مهدی تاج، زمانی که درباره قرارداد کارلوس حرف می زد، آن را قطعی دانست.

قرارداد کی روش با تیم ملی فوتبال ایران تا بعد از بازی های جام جهانی است و در صورت رضایت کارفرما، یعنی فدراسیون فوتبال ایران، این قرارداد قابلیت تمدید شدن را دارد. حالا این همان موضوعی است که باید درباره آن صحبت کرد. آیا قرارداد کی روش باید تمدید گردد؟ برای پاسخ دادن به این پرسش بهتر است عجله نکرد و به طور مختصر شرایط را مورد ارزیابی قرار داد.

اول اینکه باید پرسید چرا کارلوس کی روش به ایران برگشت و جانشین دراگان اسکوچیچی شد که کارنامه خوبی در تیم ملی داشت؟ دو علت برای این کار می توان پیدا کرد؛ اول اینکه تعداد زیادی از بازیکنان تیم ملی با مطرح کردن اینکه دراگان مرد بازی های بزرگ نیست، پشت او را خالی نموده و خواهان بازگشت کارلوس کی روش شدند.

دوم اینکه ایران در گروهی سیاسی قرار گرفته بود و نتایج جام جهانی اهمیت زیادی داشت؛ از همین رو ترجیح دادند راهنمایی را به دستان مردی بسپارند تا بتواند در این گروه کسب پیروزیت کند. اما پرسشی که جدیدا باید مطرح گردد، این است که آیا دو طرف به هدفی که در سر داشتند رسیدند؟ پاسخ سریع به این پرسش منفی است. همین که ایران بعد از سومین بازی مرحله گروهی جام جهانی از دور رقابت ها کنار رفته، نشان می دهد توفیقی حاصل نشده و نتایج رقم خورده چیزی نبوده که فدراسیون فوتبال ایران، آن را تصور می نموده است. با این حال، کی روش در جام جهانی ای که به بدی برای ایران تمام شده، یکی، دو اتفاق مهم را رقم زده است؛ اول اینکه تیم ملی برای اولین بار در یک دوره از جام جهانی چهار گل زده است، دوم اینکه برای اولین بار یک تیم اروپایی را شکست داده و سوم اینکه برترین برد تاریخ در جام جهانی را هم به نام خود زده است.

شاید طرفداران کارلوس کی روش با استناد به همین موارد برای تداوم همکاری اش با تیم ملی دست به کار شوند ولی این سکه روی دیگری هم دارد. در همین جام جهانی، ایران با کارلوس کی روش تحقیر شد و بدترین شکست تاریخش در بازی های رسمی را متحمل شد. به غیر از این، کی روشی که برای آبروداری برابر تیم های قدرتمند این گروه به تیم ملی برگشته بود، نتوانست در این مأموریت پیروز گردد و مقابل هر دو رقیب سیاسی ایران بازنده شد که نتیجه یکی از آنها عجیب و فراموش نشدنی بود. مورد اصلی ولی درست مربوط به هدفی کلی است که کی روش برای آن به ایران آمد؛ صعود به مرحله دوم جام جهانی. کارلوس قریب به 12 سال فوتبال ایران را رصد کرد ولی درحالی که سومین حضورش با تیم ملی در جام جهانی را تجربه می کرد، دوباره نتیجه ای تکراری رقم زد و در همان مرحله گروهی از جام کنار رفت. این بار برخلاف جام جهانی روسیه، تیم ملی یک امتیاز هم کمتر گرفت تا عقب گرد خاصی حس گردد. حالا با همین شرح مختصر می توان به سؤال بالا برگشت که آیا باید قرارداد کارلوس کی روش با تیم ملی تمدید گردد؟ با توجه به عملکردی که او در این چندساله داشته، مطمئنا پاسخ این پرسش منفی است. او فرصت های زیادی را برای اثبات خودش در فوتبال ایران از دست داده و حتی نتوانسته با نسل طلایی فوتبال ایران، نتیجه ای مشابه با جام جهانی روسیه کسب کند. البته برای عدم تمدید قرارداد کارلوس کی روش هم باید ملاحظه به خرج داد.

در واقع سؤالی که باید پرسید این است که اگر کی روش سرمربی تیم ملی ایران نگردد، چه کسی باید سرمربی گردد؟ یعنی چه مربی ای حاضر است راهنمایی تیمی را بر عهده بگیرد که بازیکنانش می توانند شبانه علیه او شوند و دست به تغییرش بزنند؟ موضوع کی روش حالا علاوه بر حمایت سؤال برانگیز بازیکنان تیم ملی، به موضوعی فرا فوتبالی گره خورده و به نظر می رسد برخلاف سال های گذشته، این بار حمایت دولت را هم دارد. کی روش در یک ماه اخیر صحبت هایش را به سمتی برده که خوشایند طیف خاصی بود؛ موردی که نمونه اش به تکرار در کنفرانس های خبری دیده شد و حتی رسانه های نزدیک به جریان اصولگرا پا را فراتر گذاشته و خواسته اند تا به این مرد پرتغالی، سمتی در امور خارجه داده گردد تا از ایران دفاع کند. پس موضوع رد کردن کارلوس کی روش به این سادگی ها نخواهد بود؛ چون او حالا به غیر از حمایت بازیکنان، محبوب دولتی ها هم شده و در این شرایط بدیهی است که برای مسئولان، سخنان کی روش ارزشمند تلقی گردد.

البته با توجه به تبلیغات موجود در حمایت از کالای ایرانی که اینجا تعبیر به مربی ایرانی می گردد، به نظر می رسد باید بعد از کی روش راهنمایی تیم ملی به یک مربی ایرانی سپرده گردد که این یکی هم ممکن است با ریسک نپذیرفتن در چنین فضایی روبه رو گردد.