چرا پرسپولیس بهترین تیم ایران است؟ - وبلاگ من

به گزارش وبلاگ من، پرسپولیس مهیا می گردد تا فردا در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا به مصاف النصر عربستان برود؛ این باشگاه تنها تیم ایرانی است که توانست خودش را در لیگ قهرمانان نگه دارد و تا نیمه نهایی اش پیش برود؛ فارغ از اینکه پرسپولیس این شانس را دارد تا بار دیگر جواز حضور در فینال لیگ قهرمانان را به دست بیاورد، به نظر می رسد تا همینجا هم آن ها نشان داده اند بهترین تیم ایران هستند.

به گزارش سرویس ورزشی وبلاگ من، البته این موضوع می تواند چندان خوشایند طرفداران دو باشگاه استقلال و سپاهان نباشد، ولی روی کاغذ و آمار، معین است که با توجه به نتایج به دست آمده و البته عدد و رقمی فنی که سرخ ها در چندسال اخیر از خودشان به جا گذاشته اند، آن ها بهترین تیم ایران بوده اند.

قهرمانی های بلامنازع در لیگ برتر

درست است که طرفداران استقلال قهرمانی های پرسپولیس را زیر سوال می برند و آن را به عوامل بیرونی از جمله حمایت وزیر ورزش از این تیم قلمداد می نمایند، ولی آمار ثبت شده نشان می دهد این موضوع بیش از آنکه واقعی باشد، بیشتر یک شبه کری خوانی از سوی طرفداران رقیب است. پرسپولیس با ثبت 4 قهرمانی پیاپی در لیگ برتر، توانسته تعداد قهرمانی هایش در این لیگ را به عدد 6 برساند و از این حیث پرافتخارترین تیم لیگ برتر است. این نتیجه در حالی رقم خورده که آن ها می توانستند 5 سال پیش هم قهرمانی را به دست بیاورند که در آخرین لحظه جام از کف شان رفت و به رتبه دومی بسنده کردند. به غیر از لیگ، کسب سه عنوان رجحان در سوپرجام و البته قهرمانی در جام حذفی هم نشان می دهد این تیم ثبات لازم برای نتیجه گیری در لیگ های مختلف داخلی را داشته است.

پرسپولیس در شرایطی در 4 فصل اخیر عنوان قهرمانی را به دست آورده که با حفظ تعادل و انسجام تیمی همیشه جهت یکسانی را برای رسیدن به قهرمانی طی نموده و کمتر اسیر نوسان شده است؛ آمار نشان می دهد آن ها در این مدت به طور میانگین 64 درصد بازیهایشان را برده اند و قریب به 12 درصد بازی ها را واگذار نموده اند. این موضوع را باید کنار این نکته گذاشت که با وجود تغییرات در خط حمله باشگاه و جدایی ستاره ای مثل مهدی طارمی، فرایند رو به رشد خط حمله این باشگاه قطع نشده به گونه ای که آن ها به طور میانگین در هر بازی نزدیک به 1.4 گل زده داشته اند. زدن میانگین بیش از یک گل زده در هر بازی، نشان می دهد پرسپولیس آن قدر هم که نتایجش در کسب رسیدن به قهرمانی در لیگ نشان می دهد، ناپلئونی برنده نشده است.

همان قدر که خط حمله سرخ ها پیروز بوده در خط دفاع هم بالانس تیمی به خوبی رعایت شده است، چون مجددا آمار نشان می دهد این تیم به طور میانگین کمتر از یک گل از هر دو بازی خورده است! به نظر می رسد با کنار هم چیدن همین فاکتورها، ثبات در نتیجه گیری، مهمترین عامل پرسپولیس در راه رسیدن به پیروزیت در ایران بوده است.

ثبات تیمی و مدیریتی؟

یکی از مسائلی که باعث شده همیشه هوادران رقیب روی آن دست بگذارند و بگویند پرسپولیس از حمایت بیرونی بهره می برد، ثبات در ترکیب بازیکنان و مدیریت این باشگاه است؛ به عنوان مثال طرفداران استقلال اعتقاد دارند وزارت ورزش با تغییرات پی در پی مدیریت باشگاه، کاری می نماید تا شاکله مدیریتی به هم بخورد و در نتیجه استقلال ثبات لازم را نداشته باشد. این موضوع در حالی از سوی طرفداران رقیب عنوان می گردد که پرسپولیس هم ثبات مدیریتی نداشته است! شاید عجیب باشد، ولی سرخ های تهرانی در 4 فصل اخیر 5 بار مدیرعامل عوض نموده اند، ولی این تغییرات تاثیری در نتیجه های مثبت این تیم نداشته است.

نکته مهم در پرسپولیس حفظ شاکله اصلی بازیکنان بود که تقریبا تا همین چندماه اخیر یکدست مانده بود؛ آن ها یک فصل را با پنجره بسته سپری کردند و بعد هم بازیکنان را راضی به تمدید قرارداد کردند. دروازه بان خوب، زوج خط دفاعی و ترکیب مناسب در خط حمله، برگ برنده پرسپولیس در فصول اخیر به شمار می رفت. این اتفاق در شرایطی رخ داد که اردوگاه رقیب، نتوانسته بود شاکله اصلی را حفظ کند. سال جاری، اما شرایط کاملا متفاوت است، چون با جدایی ستاره های مهم باشگاه، از جمله بیرانوند، ترابی و علیپور، پرسپولیس دست به تغییرات گسترده زده و دست کم 5 بازیکن تازه وارد را به ترکیب وارده نموده است. عجیب آنکه با وجود چنین تغییرات گسترده ای، این تیم مجددا در حال نتیجه گیری است و به نظر می رسد رفتن ستاره های اصلی که همگی از ستون های پیروزیت پرسپولیس بوده اند، خللی در فرایند کار ایجاد ننموده است.

به این موارد باید تغییرات در کادرفنی را هم اضافه نمود؛ اگرچه پرسپولیس 4 سال درخشان با برانکو را پشت سر گذاشت، ولی ثبات نیمکت هم به هم ریخت و ابتدا گابریل کالدرون و سپس یحیی گل محمدی سکان راهنمایی باشگاه را به دست گرفتند. نکته مهم اینکه با وجود چنین تغییراتی باز پرسپولیس ترک عادت نکرد و به صدرنشینی اش در لیگ ادامه داد.

خلاصه این دو بخش را می توان اینطور خلاصه کرد که با وجود تغییرات پی در پی مدیریت و البته تعویض شدن سرمربی، پرسپولیس روحیه رجحان جویی اش را از دست نداد و با همان فرمول جنگنده در دفاع و فرصت طلب در خط حمله، به پیروزیت هایش ادامه داده است.

درخشان در آسیا

یکی دیگر از کری خوانی های سنگینی که طرفداران استقلال برای پرسپولیسی ها دارند این است که چطور در ایران این تیم قهرمان می گردد، ولی در آسیا به پیروزیتی نمی رسد؟ به عقیده آن ها در ایران حمایت بابا مسعود (واژه ای که اشاره به حمایت های مسعود سلطانی فر از پرسپولیس دارد و از سوی استقلالی ها مطرح می گردد) شامل حال این تیم شده و در آسیا خبری از چنین حمایتی نیست. فارغ از درستی یا نادرستی این ادعا در خصوص لیگ برتر، پرسپولیس نشان داده در آسیا هم بهترین تیم ایرانی بوده است؛ آن ها در 5 سال اخیر برای سومین بار به نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده اند و حالا این فرصت را دارند تا برای دومین بار در سه سال اخیر طعم حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا را بچشند. از زمانی که رقابت های آسیایی تحت عنوان لیگ قهرمانان آسیا در حال برگزاری است هیچ تیم ایرانی چنین کارنامه ای نداشته و پرسپولیس در این مدت نشان داده فرمول جنگیدن در لیگ قهرمانان آسیا را هم به دست آورده است؛ فرمولی که ابتدا با یک مربی کروات به بار نشست و حالا با تغییرات گسترده، با یک مربی ایرانی هم در حال رقم خوردن است.

نکته درخور توجه اینکه در آسیا هم پرسپولیس با وجود تغییرات 50 درصدی اش در ترکیب دوباره همان فرمول همیشگی سختکوش در دفاع و فرصت طلب در خط حمله را رعایت نموده تا مجددا شانس رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا را داشته باشد.