آثار هنری عجیب و غریب ، از موز 120 هزار دلاری تا تخت 4 میلیون دلاری - وبلاگ من

به گزارش وبلاگ من، وقتی هنرمند ایتالیایی مائوریتزیو کَتِلان یک موز را با چسب پهن نواری به دیوار نصب کرد و روی آن 120 هزار دلار قیمت گذاشت، باعث شد بحثی قدیمی درباره اینکه چه چیزی هنر را تشکیل می دهد، از سر گرفته گردد.

به گزارش وبلاگ من، فرادید به نقل از CNN نوشت: پرسش از خلاقیت همیشه بخشی از سنت غنی هنر مفهومی بوده و کمدین - نام این اثر هنری و بخشی از یک سه گانه - با ماهیت عبث (ابزورد) خود کوشش می نماید به این مسئله بپردازد. این اثر احتمالاً در رسیدن به هدف خود پیروز نیز بود. درست مانند گلدان ادرار (توالت) مارسل دوشان که یک قرن پیش ثابت کرد آثار هنری جنجالی ارزش خود را از گفت وگوهایی - یا تبلیغاتی - که فراوری می نمایند به دست می آورند؛ نه از مجموع موادی که آن ها را تشکیل داده اند.

در اینجا آثار دیگری را نام می بریم که نشان می دهند مرز باریک بین مسخره باز (prankster) و نابغه عامل پیروزیت یک اثر هنری است.

فوارۀ مارسل دوشان

چشمه یا فواره یک توالت فرنگی است که از مغازه لوازم بهداشتی خریداری و روی یک پایه ستون نصب شد. این اثر در سال 1917 تفکرات راجع به ارزش هنری را به صورت بنیادی تغییر داد. این اثر نخستین بار توسط مارسل دوشان - که با نام مستعار آر مات آن را امضا نموده بود - به یک نمایشگاه بدون داور در نیویورک فرستاده شد که نمایش آثار در آن منوط به پرداخت هزینه از سوی هنرمندان بود. این اثر به بخش نمایش راه پیدا نکرد، اما از آن موقع تا به امروز درباره اش گفت وگو می شود. در سال 2004، در مقاله ای که توسط گروهی از کارشناسان هنر نوشته شد به این اثر نام تأثیرگذارترین اثر هنر مدرن اعطا شد.

فواره، معروف ترین حاضر و آماده های دوشان است: اشیای روزمره ای که دوشان به عنوان اثر هنری معرفی نموده است. سرنوشت فوارۀ اصلی معین نیست، اما دوشان بارها کپی هایی از این فواره را فراوری کرد که یکی از آن ها در یک حراجی آثار هنری در سال 1999 به قیمت 1,762,500 دلار فروخته شد.

سیبِ یوکو اونو

بیش از 5 دهه قبل از آنکه مائوریتزیو کَتِلان آغاز به چسباندنِ موز روی دیوار بکند، هنرمند ژاپنی یوکو اونو یک سیب را روی یک ستون از طلق شیشه ای گذاشت. روی یک پلاک برنجی که زیر میوه نصب شده بود، نوشته بودند سیب.

شهرت این اثر هنری که در سال 1966 معرفی گردید، بیشتر به دلیل نقشی است که در یکی از معروف ترین ازدواج های قرن بیستم ایفا کرد. جان لِنون، که این اثر هنری و قیمت 200 پوندی آن شگفت زده اش نموده بود، یک روز پیش از بازگشایی نمایشگاه در لندن، سیب را برداشت و گاز زد.

اونو می گوید: او سیب را برداشت و گاز زد و به من نگاه کرد، آنقدر عصبانی شده بودم که نمی دانستم چه بگویم.

تختِ من اثر تریسی اِمین

تختِ من یکی از بدنام ترین آثار هنری است که قرار دریافت نامش در فهرست نامزدهای دریافت جایزه تِرنر در لندن به دردریافتِ بحث های داغی درباره مرزهای هنر مدرن انجامید. این اثر، تختِ تریسی اِمین است که اطراف آن را انواعی از زباله و لباس های نشسته پر نموده است. این اثر به دنبال یک دوره افسردگی شدید و مصرف الکل که امین را مجبور کرد روزها در تختش بماند، فراوری شد.

ارزش تختِ من به عنوان یک اثر هنری هنوز مبهم است، اما بهای مادی آن از زمانِ خلق در سال 1998 تا به امروز فرایند صعودی داشته است. این اثر که یکبار به یک مجموعه دار و تاجر به نام چارلز ساتچی به بهای 150هزار دلار فروخته شده بود، در سال 2014 در حراجی ساتبی در لندن به بهای 4.3 میلیون دلار به فروش رسید.

عشق در زباله دان اثر بنکسی

چند لحظه بعد از فروش دختری با بادکنک در حراجی ساتبیِ لندن در سال 2018، این اثر هنری به صورت اتوماتیک رشته رشته شد. بنکسی، هنرمند خیابانی خالق این اثر، برای جلب توجه حضار و دنیا هنر، قاب نقاشی را به مکانیزم رشته رشته کردن کاغذ مجهز نموده بود که اندکی بعد از فرود آمدن چکش حراجی و اعلام قیمت فعال می شد.

بنکسی بعداً این نقاشی را عشق در زباله دان نامید. اگرچه بخشی از این نقاشی از بین رفته بود، پیشنهاددهندۀ برنده همان 1.4 میلیون دلاری را که قبل از خراب شدنِ اثر پیشنهاد داده بود، پرداخت کرد؛ این درحالی بود که بعضی تصور می کردند با این تغییر، بهای اثر افزایش خواهد یافت. 4 ماه بعد این اثر در موزه فریدر بوردا، که در یک رقابت تنگاتنگ گوی سبقت را از سایر رقبا ربود و به اولین محل نمایش عمومی آن تبدیل شد، به نمایش درآمد.

پرترهِ آیریس کِلِرت اثر راشنبرگ

آیریس کلرت صاحب گالری پاریس بود که مابین سال های 1955 تا 1971 آثار بسیاری از هنرمندان سرشناس را میزبانی کرد. در سال 1961، آیریس فکری به ذهنش رسید و آن اینکه از تمامی هنرمندان بخواهد پرتره ای از او را برای نمایش در گالری اش ترسیم نمایند.

رابرت راشنبرگ یک چهره بانفوذ در تاریخ هنر آمریکا که وقت خود را وقف نقاشی، اجرا، طراحی، مجسمه سازی، چاپ و سایر هنرها نموده بود، در پاسخ به این درخواست یک تلگراف شیطنت آمیز برای آیریس فرستاد با این مضمون که: این پرترۀ آیریس کلرت است؛ اگر من می گویم - رابرت راشنبرگ.

این اثر که ریشه در نئوداداییسم و طنز ابزورد (عبث گرایی) داشت، همه قواعد ترسیم پرتره را نادیده گرفت و لایه هایی از تفسیر را ایجاد کرد که بر اساس آن می توان گفت هنرمند هرگز با قطعیت نه نگفته و با استفاده از ضمیر اول شخص من این احساس را در خوانندگان تلگراف ایجاد می نماید که من خودشان هستند. او با این اقدام خود به دنبال مخالفت با نقش آفریننده در ایجاد معنای هنر بود.

آمریکا اثر مائوریتزیو کَتِلان

توالت فرنگیِ کتلان که از 18 قیراط طلای ناب درست شده و کاملاً کاربردی بود، نخستین بار در سال 2016 در موزه گوگنهایم در نیویورک به نمایش درآمد و بعد از آنکه در سال 2019 از کاخ بلنهایم در انگلستان، جایی که این اثر به عنوان اثری قرضی به نمایش درآمده بود، به سرقت رفت، بدنامی آن بیشتر نیز شد.

بیش از 100 کیلو طلای خالص به ارزش میلیون ها دلار در ساخت این قطعه که بر اساس طرح توالت فرنگی های معمولی گوگنهایم طراحی و سپس در یک ریخته گری در فلورانس ساخته شده بود، به کار رفته بود. در نخستین روز نمایش عمومی این اثر، 100هزار نفر برای بازدید از آن صف بستند.

از زمان سرقت تا به امروز 3 نفر دستگیر شده اند، اما این اثر هنری هنوز پیدا نشده است.

هرم پرتقالی یا شهر روح اثر رولاف لو

این مجسمه نخستین بار در سال 1967 توسط هنرمند اهل آفریقای جنوبی، رولاف لو، ساخته شد. در هر بار نمایش یک قاب چوبی که شبیه اهرام مصر درست شده پر از پرتقال می شود. 6000 پرتقال در این قاب چوبی قرار می گیرند و از بازدیدنمایندگان خواسته می شود که هر یک، یک عدد پرتقال بردارند و در این اثر هنری شریک شوند.

این اثر بارها به نمایش درآمده و آخرین نمایش آن به سال 2016 در گالری تِیتِ لندن باز می شود که طی آن بارها این هرم پر شد و مراقب بودند که میوه ها فاسد نشوند.

پل شماره 114 اثر نَت تِیت

این نقاشی که در سال 2011 در حراجی ساتبی لندن به قیمت 9500 دلار به فروش رسید، یکی از 18 اثر نت تیت است که تا به امروز حفظ شده اند. نَت تیت هنرمندی بود که در سال 1960 به شکلی دردناک خودکشی کرد؛ یا اینطور گفته می شود؛ به هرحال او واقعی نبود.

نت تیت، اسمی که از ترکیب دو اسم گالری ملی و گالری تیت (National &Tate)، دو موزه بزرگ انگلستان ساخته شده است، شخصیتی تخیلی بود که رمان نویس و نمایشنامه نویس انگلیسی، ویلیام بوید، او را در سال 1998 و با انتشار نت تیت: هنرمند آمریکایی 1928-1960 خلق کرد.

بوید برای توضیح جزئیات زندگی این هنرمند خیالی چندین نقاشی را نیز خلق کرد که یکی از آن ها 50 درصد بیشتر از قیمتی که پیش بینی شده بود در یک حراجی به فروش رسید. بوید در رمان به خیالی بودن شخصیت نت تیت اشاره ای ننموده بود؛ اما در زمان برگزاری حراجی همه از ماهیت خیالی این شخصیت مطلع بودند.